تخریب بناهای ارزشمند و تاریخی شهر در جریان توسعه به شیوه اداره امور شهری بر می‌گردد.
اینکه با ایجاد و فروش عوارض مبلغ اعتبار شهر را تامین کنیم، نه تنها
بناهای ارزشمند و تاریخی آن تخریب خواهد شد که تمام ارزش‌های شهر از جمله رود- دره‌ها،
فضاهای سبز و تمام مواردی که باید به عنوان هویت شهری حفاظت شوند، در معرض خطر
هستند به این دلیل که در چنین شرایطی یک گردونه باطل شکل می‌گیرد. مدیریت شهری،
شهر را می‌فروشد که بتواند آن را اداره کند، از طرفی امکان اداره آن را ندارد، به
این دلیل که تمام ارزش‌های شهر، فروخته شده است. اما در هر صورت قانون هم چارچوب‌هایی
برای حفاظت از هویت شهری در نظر گرفته است.
یکی از مواردی که اخیرا شاهد آن بودیم و مصداق فروش عارضه‌های شهری
است، ویلای نمازی است که چند روز پیش از ثبت ملی خارج شد. در این پرونده قاضی به قانونی
استناد کرده که مربوط است به سال ١٣٠٩ و در آن گفته شده کلیه آثار زندیه و ماقبل
آن واجد ارزش هستند و باید حفاظت شوند و با توجه به اینکه این بنا مربوط به دوره
معاصر است، با وجود اینکه واجد ارزش بالایی به لحاظ معماری است، دیوان عدالت اداری
اعلام کرد که ضرورتی برای ثبت ملی آن وجود ندارد. به همین دلیل بنا را از ثبت خارج
کرده‌اند.
در حالی که قوانین دیگری در زمینه حفاظت آثار ارزشمند تاریخی داریم،
از جمله قانون مجازات اسلامی (ماده ۵۵٨ قانون مجازات اسلامی، کسانی که به آثار فرهنگی-
تاریخی آسیب وارد کنند، علاوه بر جبران خسارت به یک تا ١٠ سال حبس محکومند) و
قوانین دیگر در زمینه حفاظت آثاری که در فهرست آثار ملی ثبت شده‌اند، وجود دارد.
مدارک نشان می‌دهد که پروانه احداث بنای جدید در حالی صادر شده که بنا
در فهرست آثار ملی ثبت شده بود. فرض بگیریم مدیرکل میراث فرهنگی استان تهران هم با
تخریب بنا موافقت کرده باشد، اجرای این دستور خلاف قانون است. البته
شهرداری در حال حاضر اعلام کرده است در تلاش است که بنا را حفظ و از تخریب آن
جلوگیری کند.
حفاظت و توسعه دو رویکرد مکمل هستند نه مغایر. در دنیا با این دو
موضوع به عنوان دو مکمل برخورد می‌کنند و از بناها و آثاری که در فهرست آثار ملی ثبت
می‌شوند، بیشترین استفاده اقتصادی حاصل می‌شود. اما لازمه رسیدن به این دستاورد
این است که ما شهر را با فروش ارزش‌های آن اداره نکنیم.
شهری که با فروش اداره شود و بدون محدودیت همه منابع موجود خود را به فروش
بگذارد تا به اعتباراتی برای اداره دست پیدا کند، کمترین اتفاقی که در آن می‌افتد
تخریب بناهایی مثل ویلای نمازی و خانه توران است و شاید اگر همین روند ادامه پیدا
کند، باید منتظر اتفاقاتی بدتر از این اتفاقات باشیم.
برای رفع این مشکلات لازم است کار زیربنایی انجام شود، به این معنی که
برای نظام مدیریت شهری منابع مالی پایدار در نظر بگیریم تا شهرداری‌ها برای تامین
اعتبارات مالی اقدام به فروش ارزش‌های موجود در شهر نکنند. تا اگر روزی رسید که
کسی برای اخذ پروانه ساخت به شهرداری‌ها مراجعه نکرد، شهرداری که نباید تعطیل شود.
هم شهرداری‌ها باید بدنه لاغرتری داشته باشند و بهره‌وری بودجه خود را بالا ببرند
و از طرف دیگر منابع مالی پایدار سالم برای آنها تعریف شود.
