واکاوی علل حضور منفعلانه مهندسان در انتخابات و مجامع/ مسئولیت سنگین حرفه‌ای در تقابل با تعرفه خدمات مهندسی/ چرا نظام مهندسی دغدغه اصلی مهندسان نیست؟

راهکارهای مشارکت اعضا

به گزارش «صما» اگرچه شاید حضور کمرنگ مهندسان در مجامع قابل توجیه باشد، به لحاظ اینکه در این مجامع صرفا بحث نظام بودجه نویسی و هزینه داخلی نظام مهندسی مطرح است و بحث هزینه‌ها به رای گذاشته می شود؛ اما به طور قطع مشارکت مهندسان در امر انتخابات به عنوان یک موضوع اساسی باید به صورت جدی تر دنبال شود تا اعضا بیش از پیش در انتخابات سازمان‌ها شرکت و سرنوشت آن را تعیین کنند.

اما سوالی که در اینجا مطرح می‌شود این است که اساسا مهمترین دلایل عدم مشارکت و حضور مهندسان چه در مجامع و چه در انتخابات چیست و چگونه می توان این مشارکت را قوی تر کرد؟

در همین راستا برخی از مسئولان نظام مهندسی با تاکید بر اینکه فضای کافی برای حضور تعداد زیاد مهندسان در مجامع استانی وجود ندارد، بر این باورند که شکل برگزاری مجامع باید‌ تغییر یابد و روش های دیگری برای نظرخواهی و رای گیری از مهندسان در مجامع به کارگرفته شود. چرا که امکان حضور تمامی مهندسان در مجامع وجود ندارد و در این حالت نیز صرفا آرای حاضرین موثر بوده و آرای غایبین هیچ گونه تاثیری ندارد.

مهندسان، ناامید و سرخورده

اما اینکه این اظهارنظر در عمل چقدر صحت دارد و آیا مهندسان در صورت وجود فضای کافی تمایل به حضور در مجامع را خواهند داشت یا خیر، پرسشی است که برخی دیگر از صاحب نظران در پاسخ به آن با اشاره به نبود حمایت‌های عمومی از جامعه مهندسان می گویند: امروز اگر حدود یک پنجم از کل اعضای سازمان های نظام مهندسی در انتخابات این سازمان حضور پیدا می کنند و درصد مشارکت اعضای نظام مهندسی در مجامع هم از 5 درصد فراتر نمی رود، دلیل این امر را باید در ناامیدی و دلسردی مهندسان از فعالیت در حرفه ساخت و ساز و یا حتی عضویت در این سازمان جستجو کرد.

به عقیده آنها امروز در مقایسه جامعه مهندسی با جامعه پزشکی، حمایت‌هایی که به لحاظ اجتماعی، میزان درآمد و حقوق شهروندی از پزشکان در جامعه می‌شود، از مهندسان وجود ندارد و در اکثر استان‌ها تخصص و جایگاه یک مهندس در حد واقعی دیده نمی شود. از همین رو میزان حق‌الزحمه و دستمزدی که در جامعه به ازای تخصص حرفه‌ای مهندسان به آنها داده می شود، به نسبت سایر متخصصانی که در زمینه های مختلف مشغول به کار هستند بسیار کمتر است.

اولین عاملان حوادث ساختمانی!

به عقیده آنها در حال حاضر اگرچه تعرفه خدمات مهندسی اعم از طراحی، نظارت و ساخت در پروژه‌های ساختمانی کمتر از ده درصد کل هزینه پروژه را شامل می‌شود، اما با این حال مالکان حتی حاضر به پرداخت این مبلغ نیستند و یا با شائبه و شکوه و اعتراض نسبت به پرداخت این مبالغ اقدام می کنند.

دلیل این امر آن است که جایگاه واقعی مهندسان در جامعه تبیین و معرفی نشده و صرفا در صورت وقوع حوادث ساختمانی به دنبال مهندس آن ساختمان به عنوان مقصر می‌گردند. اما این در حالی است که چرخ اقتصاد و صنعت کشور در اختیار مهندسان است و تا وقتی که مهندسان متخصص در مراحل مختلف ساخت و ساز حضور نداشته باشند، امکان ساخت و اجرای تخصصی ساختمان وجود نخواهد داشت.

بنابراین در چنین شرایطی که توقعات و خواسته‌های جامعه مهندسان تامین نمی‌شود و در جایگاه مورد انتظار خود قرار نمی‌گیرند، همین مسئله موجب دلسردی آنها برای ادامه حرفه و پیگیری مسائل مربوط به آن حرفه می‌شود. به همین دلیل مهندسان هم در زمینه‌های تخصصی خود که حضور آنها الزامی و نیاز است، تمایلی به حضور موثر نشان نمی دهند و یا کمتر در این عرصه ها حضور می یابند.

نظام مهندسی، مسئله فرعی مهندسان

به بیان ساده وقتی یک مهندس صنف خود را در شرایطی می‌بیند که نتوانسته جایگاه واقعی او را احقاق کند و جایگاه خود را در حدی نمی بیند که شایسته او باشد، معمولا از حرفه تخصصی خود فاصله می گیرد و علاوه بر اینکه در حرفه های دیگر مشغول به کار می شود، به امور تخصصی سازمان از جمله انتخابات و تعیین سرنوشت آن که به نوعی به سرنوشت تخصصی خود او نیز مربوط است، بها نمی دهد و احساس تعهد و مسئولیت در این زمینه ندارد. در یک کلام نظام مهندسی مسئله و دغدغه اصلی آنها نیست.

شاید در نگاه نخست از این حرکت انفعالی مهندسان انتقاد شود اما شاید با نگاهی عمیقتر به زوایای مختلف این قضیه، بتوان این رویکرد را طبیعی فرض کرد. چون مشخص است به هر اندازه ای که جایگاه تخصصی و حرفه‌ای یک فرد در جامعه بیشتر مورد توجه قرار گیرد، به همان نسبت او هم در تعیین سرنوشت و مناسبت های مرتبط با حرفه خود حضور پررنگتری خواهد داشت.

سرمنشا هویت نظام مهندسی

به گزارش «صما» آنچه مسلم است سازمان نظام مهندسی ساختمان همانطور که از نامش پیداست، ماهیت و هویت خود را از حضور اعضای خود به دست آورده است و متقابلا جامعه مهندسان هم باید بدانند که اگر به دنبال ارتقای جایگاه خود در جامعه هستند، ابتدا باید سازمانی را که به آن تعلق دارند، باید به یک سازمان هماهنگ و منسجم در راستای تحقق خواسته های مهندسان تبدیل کنند.

چرا که طبیعی است، حضور پررنگ و فعال مهندسان، هماهنگی و انسجام بیشتر سازمان‌ها و تعهد افزونتر مسئولان سازمان نظام مهندسی در عمل به وظایف قانونی خود در قبال اعضا را به دنبال دارد که درنهایت آن هم منجر به اعتلای هرچه بیشتر جایگاه مهندسان خواهد شد.

اما اگر قرار باشد که مهندسان نسبت به امور و مسائل خود بی تفاوت باشند و در عین حال انتظار داشته باشند که صرفا چند نفر به عنوان هیئت مدیره منتخب سازمان، ارزش ها و حقوق مهندسان را فریاد بزنند و مطالبه و پیگیری کنند و در عین حال انتظار معجزه از سازمان داشته باشند، به طور قطع چنین امری امکان پذیر نیست و اهداف آنها در جامعه محقق نخواهد شد.

در نهایت تمامی اعضا باید در تمام زمینه ها با همکاری و هماهنگی تخصصی با هیئت مدیره سازمان، تلاش کنند تا این نهاد تخصصی را به یک سازمان پویا و در حال رشد و توسعه تبدیل کنند تا به اهداف مورد نظر دست یابند.

انتهای پیام/

کد خبر: 0224