هیچ دولتی بعد از انقلاب جرات اصلاح بودجه را نداشته و بر آشفتگی و بی سرو سامانی بودجه افزوده است.
آشفتگی ها و مشکلات اقتصادی که همواره در کشور ما وجود داشته و با
پیروزی انقلاب نیز مرتفع نشده است از چندین عامل ناشی می شود:
۱. بزرگترین ایراد ما این است که یک الگوی اقتصادی نداریم، به گونه ای که
در هیچ دولتی از یک الگوی مشخص پیروی نشده است.
۲. در اداره اقتصادی کشور از متخصصین سیاست گذاری، جامع شناسی مدیریت، کارشناسان
علوم سیاسی و دیگر رشته های مرتبط با اقتصاد کمک گرفته نمی شود.
۳. بخش اعظمی از توان و انرژی که باید صرف حل مشکلات ریشه ای و عمیق شود
صرف محکوم کردن و سرکوب یکدیگر می شود.
۴. هیچ دولتی بعد از انقلاب جرات اصلاح بودجه را نداشته و بر آشفتگی و بی
سرو سامانی بودجه افزوده است.
۵. برنامه های ۵ ساله با وجود اینکه موفق نبوده اند اما همواره نسبت به
نوشتن آنها اصرار وجود داشته است.
۶. برای حل مشکلات اقتصادی و اداره اقتصاد کشور به جای برنامه ریزی باید
به سیاست گذاری رو بیاوریم علمی که در کشورهای پیشرفته از آن استفاده می شود اما
در ایران جای خالی سیاست گذاری به شدت احساس می شود.
۷. بزرگترین دورغی که بعد از انقلاب گفته ایم خصوصی سازی است، دروغ می
گوییم که به بخش خصوصی اجازه فعالیت داده می شود.
۸. هزینه های بخش اداری در ایران بسیار بالاست و صورت بی رویه و فزاینده
به خود گرفته است.
۹. دولت قبلی دچارعوام فریبی و دولت حاضر دچار عوام ترسی است به همین
دلیل هیچ دولتی به اصلاحات اساسی و بنیادی روی نیاورده است.
۱۰. نظام مالی و بیمه ای در ایران ضد توسعه ای عمل می کند و یکی از عوامل
ضعف اقتصادی در کشور همین مشکلات در حوزه پولی و مالی و بیمه ای است.
۱۱. ریخت و پاش، دزدی، اختلاس و رانت مشکلات عمیقی هستند که باید ریشه
آنها خشکانده شود نه اینکه بعد از ارتکاب به این جرایم با آنها برخورد شود.
۱۲. دولت موفق دولتی است که قانون هدفمندی را هدفمند اجرا کند به این نحو
که از مستضعفان و اقشار آسیب پذیر حمایت کرده و از تخصیص منابع به طبقات پردرآمد
جلوگیری کند.
