یادداشت

سیدناصر موسوی لارگانی، نایب رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی

مهندسان با انجام وظایف کاردان‌ها، از ایفای نقش موثر بازمی‌مانند

یک مهندس با داشتن وظایف مهمی چون طراحی، نظارت، ایده پردازی فنی و به روز رسانی صنعت، نه تنها نمی تواند نقش کاردان را در پروژه ایفا نماید، بلکه پرداختن به وظایف کاردان ها، او را از ایفای نقش اساسی و موثر خود باز می دارد و این موضوعی است که امروزه صنعت ساختمان به آن دچار شده است.

سازمان نظام کاردانی ساختمان در چارچوب مفاد ماده ۲۸ قانون نظام
مهندسی و کنترل ساختمان مصوب مجلس شورای اسلامی و آئین نامه تشکیلات حرفه ای
سازمان مصوبه شماره ۲۹۲۵۳/ت ۱۹۲۹۵ ه مورخ ۹/۷/۱۳۷۹ هیئت وزیران، از سال ۱۳۸۰ تشکیل
شده و طی ۱۴ سال گذشته در چارچوب مصوبات فوق، تصویب نامه کمیسیون اصل (۱۳۸) قانون
اساسی به شماره ۴۲۰۱۴/ت ۴۶۴۶۴ک مورخ ۲۷/۰۲/۱۳۹۰ و دستورالعمل های ابلاغی وزارت راه
و شهرسازی فعالیت کرده است.

کاردانان و تکنسین ها به دلیل تاثیرگذاری در جایگاه شغلی خود و همچنین
نگاه کاربردی به کار، از تاثیر بسزایی بر کیفیت اجرای پروژه ها نسبت به مهندسین
برخوردارند و خلأ علمی- اجرایی موجود بین مهندسین و کارگران را می پوشانند. کاردان
مفهوم علمی کار را گرفته و از آنجا که شخصی علمی-اجرایی است، در حین اجرای کار،
مفاهیم را به کارگران القا و با حضور مستمر و مستقیم در محیط کارگاه، بر کیفیت
اجرای پروژه می افزاید.

یک مهندس با داشتن وظایف مهمی چون طراحی، نظارت، ایده پردازی فنی و به
روز رسانی صنعت، نه تنها نمی تواند نقش کاردان را در پروژه ایفا نماید، بلکه
پرداختن به وظایف کاردان ها، او را از ایفای نقش اساسی و موثر خود باز می دارد و این
موضوعی است که امروزه صنعت ساختمان به آن دچار شده است.

نگاه کشورهای غربی به بخش صنعت ساختمان، رعایت نسبت حداقل ۳ تا ۵ نفر
کاردان به ازای یک مهندس می باشد و مهندسین به دلیل اینکه در محیط کار نقش عملیاتی
و اجرایی ندارند، قطعا نمی توانند تعامل موثر و سازنده ای با کارگران -که عمدتا از
تحصیلات بی بهره اند- برقرار کنند و برای مثال شاخص های یک سازه را برای آنان
تشریح نمایند. از این رو کیفیت پائین در اجرا رقم می خورد و ضروری است که عملیات
اجرایی در پروژه ها به کاردانان واگذار شود. همان امری که امروزه حلقه مفقوده در
صنعت ساختمان است.

از این رو به منظور بهره مندی از ظرفیت های کاردانان در کنار مهندسین
که مکمل هم در احداث پروژه های ساختمانی می باشند، پیشنهاد می گردد:

۱- لزوم نگاه یکسان مسئولین وزارت راه و شهرسازی به سازمان های نظام مهندسی
و نظام کاردانی ساختمان و بازنگری در ضوابط و آئین نامه ها، به نحوی که از ظرفیت
های هر دو سازمان در تقویت و بهبود کیفیت پروژه های ساختمان استفاده شود.

۲- ارتقای جایگاه سازمان نظام کاردانی ساختمان و مشارکت آنها در حوزه
های تصمیم سازی. نادیده گرفتن جایگاه این سازمان، خروج افراد متخصص در این حرفه و
گسیل به مشاغل دیگر را در پی خواهد داشت.

۳- کاردانان ساختمان، تکنسین های فنی پروژه های عمرانی هستند که باید
از تجربه کشورهای پیشرفته در بهره گیری از مهارت و تخصص این صنف استفاده گردد و
عموما این افراد نقش اصلی را در تولید و ارتقای کیفیت محصولات ایفا نموده و صرفا
افراد صنفی و اجرایی هستند.

۴- اختصاص بودجه به سازمان نظام کاردانی ساختمان، با همان نگاهی که به
سازمان نظام مهندسی دیده می شود.

۵- برنامه ریزی جهت تغییر نسبت کاردانان به مهندسان به نحوی که این
نسبت به حدود پنج به یک برسد. مهندسان وظیفه طراحی و نظارت بر کار کاردان ها را
داشته و کاردانان نیروهای اجرایی و متخصص در احداث پروژه ها هستند. در صورتی که
این نسبت اصلاح نشود، می توان یکی از دلایل کیفیت پائین پروژه های ساختمانی و عمر
کوتاه ۳۰ الی ۴۰ ساله ساختمان ها را ناشی از عدم بکارگیری کاردان های ماهر در
عملیات ساخت و ساز دانست.

۶- وظایف و اختیارات کاردانان براساس تجربه فعالیت و توانمندی آنها
ارتقا و گریدبندی شود.

انتهای پیام/

مطالب پیشنهادی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا