ارجاع کار در ایران با فرهنگ و شرایط بومی متفاوت است

سیستم ارجاع کار در ایران نیازمند الگوی بومی است، زیرا شرایط فرهنگی، اقتصادی و فنی با استانداردهای کشورهای دیگر متفاوت است. علیرضا رحمتی معتقد است که در ایران، انتخاب ناظر توسط سازنده و نحوه ارجاع پروژه‌ها با کشورهای دیگر تفاوت دارد و باید سیستم ارجاع متناسب با شرایط بومی طراحی شود. علیرضا رحمتی، عضو ارشد سازمان نظام مهندسی ساختمان استان تهران، درباره چالش‌های سیستم ارجاع کار توضیح داد: «در حالی که در برخی کشورها مانند اروپا و آمریکا، ناظران به شکل استاندارد و سختگیرانه منصوب می‌شوند، شرایط فرهنگی و اقتصادی ما متفاوت است. در ایران، سازنده گاهی به دنبال ناظری است که با ظرافت‌های کاری کمتر سختگیری کند و کار به شکل ساده‌تر انجام شود.» رحمتی ادامه داد: «به همین دلیل نمی‌توان به سازنده اجازه داد خودش ناظر را انتخاب کند. اگر انتخاب در اختیار سازنده باشد، ممکن است شائبه پیش بیاید که ناظر کمتر سختگیری می‌کند و این روی کیفیت پروژه تاثیر منفی خواهد داشت. از طرف دیگر، گاهی پروژه‌ها نیاز به ناظر باسواد و سختگیر دارند، اما سیستم ارجاع ممکن است ناظری کمتر مناسب را به پروژه ارجاع دهد که نتیجه رضایت‌بخش نباشد.» او افزود: «مسائل فرهنگی و اقتصادی در ایران باعث می‌شود الگوهای اروپایی یا آمریکایی قابل انتقال مستقیم نباشند. همان‌طور که در سازمان استاندارد ایران، آرم استاندارد و نظارت‌های خاص وجود دارد، در سایر کشورها نظارت و الزامات متفاوت است و نمی‌توان آن را عیناً در ایران اجرا کرد. بنابراین ما نیازمند یک سیستم ارجاع و نظارت بومی هستیم که با شرایط و اقتضائات فنی کشور همخوانی داشته باشد.»