صما-پس از ریزش ساختمان متروپل تب داغی به راه افتاده است که امیدواریم مقطعی نباشد و در نهایت آب از آب تکان بخورد، آمارهای وحشتناکی از تعداد ساختمان‌های ناایمن در کشور منتشر می‌شود که باورکردنی نیست!

آمارهای عجیبی در این روزها از ساختمان‌های اداری، تجاری و مسکونی منتشر شده است که قابل باور نیست، اگر این آمارها واقعی و دقیق باشد، پس این ساختمان‌ها حکم بمب‌های همیشگی و مستقری را دارد که امروز منفجر نشود، فردا می‌شود و قربانیان آن هم از «متروپل آبادان» کمتر نخواهد بود.

حال که مسئولان و متولیان صنعت ساختمان به فکر شناسایی و جلوگیری از بهره‌برداری این ساختمان‌ها افتاده‌اند، سوال اساسی این است که بررسی و شناسایی تمامی این ساختمان‌ها مقدور است؟

در ساختمان‌‎های نوسازی که درخواست دریافت گواهی پایان کار دارند، این شناسایی و توقف پروژه آسان‌تر است، البته اگر بهره‌برداری از ساختمان مذکور در جهت منافع شخص یا ارگانی نباشد! در غیر اینصورت ناظران و مجریان بازدارنده با کار سختی روبه‌رو خواهند بود و باید شاخ غول را بشکنند.

در ساختمان‌های فعالی که دارای سکنه هستند نیز این بررسی و شناسایی‌ها باید با سرعت پیش برود تا قبل از وقوع هرگونه حادثه‌ای بتوان نواقص را رفع کرد، هرچند شناسایی تمامی ساختمان‌ها کار بسی دشوار و زمان‌بر است.

ناایمن‌های این روزها

این روزها نام ساختمان‌های ناایمنی از قبیل «ساختمان آلومینیوم»، «بازارچه سنتی ستارخان»، «۴ پاساژ قائم، میری، بعثت، البرز» و…، در رسانه‌های مختلف منتشر می‌شود؛ اما تنها شناسایی آن‌ها کافی نیست بلکه باید درخصوص رفع خطر آن‌ها نیز اقداماتی انجام داد، البته این در صورتی است که با گذر زمان این ساختمان‌ها خود به خود ایمن نشوند و یا پرخطر بودن آن‌ها از یاد نرود!

آب از سرچشمه گل‌آلود بود

در ماجرای مترو پل آب از سرچشمه گل‌آلود بود، همانگونه که در رسانه‌ها به نقل از مسئولان یکی از دلایل وقوع فاجعه متروپل، بی‌توجهی به گزارشات ناظران فنی، کم‌کاری و تخلفات شهرداری و دیگر ارگان‌های نظارتی عنوان شده است، بهتر است که قبل از وقوع فجایع این چنینین، مقامات و متولیان ناایمن و فاسد شناسایی شوند. «هرچه بگندد نمکش می‌زنند، وای به روزی که بگندد نمک!»

نتیجه کار مقامات و مسئولان مطمئن، قابل اطمینان خواهد بود، شاید بیش از هرچیز کشور ما به مسئولان مسئولیت‌پذیر، دلسوز و آگاه نیاز دارد.

نویسنده: حمیرا موسوی