عبدالوهاب سهل‌آبادی، رییس خانه صنعت، معدن و تجارت ایران
دولت تصدی‌گری را رها کند، بخش خصوصی موتور توسعه می‌شود
رکود گسترده در بازار و بحران ناترازی انرژی، امروز به دو چالش جدی و هم‌پوشان برای صنعت و تولید کشور تبدیل شده است. عبدالوهاب سهل‌آبادی، رییس خانه صنعت، معدن و تجارت ایران، با اشاره به فشارهای مضاعف بر دوش فعالان اقتصادی تاکید می‌کند که دولت به‌جای تصدی‌گری، باید به نقش هدایت‌گر و حامی واقعی بخش خصوصی بازگردد تا مسیر توسعه اقتصادی هموار شود.
صنعت کشور در حالی با موانع ساختاری روبه‌روست که مشکل تامین انرژی به‌ویژه برق و گاز، بر شدت بحران افزوده است. به گفته عبدالوهاب سهل‌آبادی، رییس خانه صنعت، معدن و تجارت ایران، کمبود انرژی که طی دو سال اخیر ابعاد تازه‌ای یافته، اکنون با رکود سنگین در بازار، به‌خصوص در بخش ساخت‌وساز، هم‌زمان شده و دامنه تاثیرات آن به حوزه‌های کشاورزی و صنایع تولیدی نیز سرایت کرده است.
اگرچه دولت با طرح‌هایی همچون تشویق تولیدکنندگان به احداث نیروگاه‌های خورشیدی تلاش دارد بخشی از بار تامین انرژی را بر دوش صنعتگران بیندازد، اما نبود تسهیلات مالی و تخصیص ارز برای واردات تجهیزات، این مسیر را به مانعی تازه تبدیل کرده است. در نتیجه، به‌جای تسهیل شرایط، بار سنگین‌تری بر دوش بخش خصوصی قرار گرفته بدون آنکه حمایتی متناسب از سوی دولت صورت گیرد.
سهل‌آبادی در این زمینه با انتقاد از سیاست‌های اقتصادی کنونی می‌گوید: تولیدکنندگان بارها مشکلات و راهکارهای خود را به مسئولان منتقل کرده‌اند، اما آنچه مشاهده می‌شود تداوم سیاست‌های شعاری و مداخله مستقیم دولت در امور اجرایی است؛ روندی که به افزایش هزینه‌ها و ایجاد موانع جدی برای تولید منجر شده است. به باور او، دولت باید به جای تصدی‌گری، نقش خود را به هدایت، حمایت و نظارت محدود کند تا بخش خصوصی بتواند با قدرت بیشتری موتور توسعه کشور را به حرکت درآورد.
از سوی دیگر، قوانین متناقض و اجرای سلیقه‌ای آن‌ها بر پیچیدگی شرایط افزوده است. نمونه روشن این موضوع، نحوه اجرای قانون تامین اجتماعی است که در صورت تاخیر کارفرما در پرداخت بیمه، خدمات درمانی کارگران به سرعت قطع می‌شود؛ در حالی که سازمان تامین اجتماعی موظف به ارائه خدمات درمانی است. این رویه‌ها نه تنها امنیت روانی نیروی کار را خدشه‌دار کرده، بلکه هزینه‌های اضافی بر تولیدکنندگان تحمیل کرده است.
بسته‌های حمایتی نیز در عمل نتوانسته‌اند باری از دوش صنعت بردارند. همچنان هزینه‌های پنهان و تحمیلی پابرجاست و تولیدکنندگان خود را تنها در میدان می‌بینند. در چنین شرایطی، سهل‌آبادی بر لزوم تغییر رویکرد و پذیرش جایگاه واقعی بخش خصوصی در اقتصاد کشور تاکید دارد. به گفته او، باید به بخش خصوصی به چشم شریک فعال و اثرگذار نگریسته شود، نه صرفا تابعی بی‌صدا از تصمیمات دولتی.
او معتقد است که تنها با سیاست‌گذاری هوشمندانه، حمایت هدفمند و تعامل سازنده میان دولت و بخش خصوصی می‌توان مسیر خروج از رکود و بحران انرژی را هموار کرد. آینده صنعت ایران، وابسته به این است که آیا دولت حاضر خواهد بود میدان واقعی را به تولیدکنندگان بسپارد یا همچنان بر مسیر پرهزینه تصدی‌گری پافشاری خواهد کرد.
