بلندمرتبهسازی براساس الگوی ساخت
با توجه به کمبود زمین در تهران نمیتوان فعلاً ساخت و ساز بلندی در تهران انجام داد، اما واقعیت این است که تهران شهری است که به بلندمرتبهسازی نیاز دارد.
برجسازی در شهرهای
دیگر دنیا بر اساس برنامه مدیریت شهری و نظم ساختمانسازی پیش میرود، برای مثال
طبیعتاً در شهر شیکاگو که شهری همچون تهران است و با جمعیت 12 میلیوننفری همراه
است، برجها و آسمانخراشهایش در همه جای شهر پراکنده نیستند بلکه منطقهای برای
ساخت و ساز برجها در نظر گرفته شده است و ارتفاع آنها حتی تا 80 و 100 طبقه هم میرسد
اما اینگونه نیست که برجها در مساحتی کوچک یا به صورت پراکنده ساخته شده باشند.
اما این نظم در تهران وجود ندارد. در حال
حاضر در بیشتر نقاط شهر برجسازی صورت گرفته و از نظم خاصی پیروی نشده است. در
حالی که برجسازی و به طور کلی ساختمانسازی در کلانشهرها باید در راستای مسائل
اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی صورت گیرد و هویت شهر مورد توجه ویژه قرار گیرد.در حال
حاضر بلندمرتبهسازی در شهری همچون تهران ناموزون و ناهماهنگ شده است و باید با برنامهریزی
مناسب این ساخت و ساز ساماندهی شود و مدل الگویی داشته باشد و اینگونه نباشد که
هر شخصی با قدرت بیشتر ساخت و ساز کند بلکه باید بر اساس الگو و چارچوبی اقتصادی،
اجتماعی، معماری و شهرسازی پاسخگو باشد و بر این اساس میتوان بررسی کرد که باید
ساخت و ساز چگونه باشد.
این در حالی است که باید همه موارد همچون
شهرسازی و معماری هم مورد دقت قرار گیرد به گونهای که باید فاصله مشخصشده میان
هر ساختمان رعایت شود و استانداردهای آن براساس ضوابط رعایت شود. اکنون نیز تهران
به الگوی مدون و مناسب که دربرگیرنده مسائل اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، معماری و
شهرسازی است نیاز دارد. بنابراین باید بلندمرتبهسازی براساس طرحهای مصوب شهری
باشد و حداقل سازمانی ذیربط آن را تصویب کرده باشد. اینکه گفته میشود سقف جمعیتی
تهران پر شده است و تهران خیلی ظرفیت ندارد درست است، چرا که در حال حاضر در منطقه
22 همه ساختمانها با ارتفاع زیاد در حال ساختاند. به همین دلیل باید الگویی برای
ساخت و ساز وجود داشته باشد. البته دولت یازدهم هم در کنار همه برنامههای خود بر
حقوق شهروندی حتی در ساخت و ساز تاکید دارد.